Parçanın YeniTürkü.org sayfası
Şiir: Can YÜCEL
Müzik: Selim ATAKAN
Solo Vokal: Zerrin ATAKAN
& Derya KÖROĞLU
Düzenleme: Selim ATAKAN
& Derya KÖROĞLU
Yer aldığı albüm: “Buğdayın Türküsü
” 1979
Şiirin kaynağı: Can YÜCEL. Maaile. İstanbul: Papirüs Yayınları,1996.
Hava döndü, işçiden, işçiden esiyor yel
Dumanı dağıtacak yıldız-poyraz başladı
Bu fırtına yarınki sütlimanlara bedel
Bahar yakın demek ki, mevsim böyle kışladı
Hava döndü, işçiden, işçiden esiyor yel
Tekliyor işte çağın çarkına okuyan çark
Ve durdu muydu bir gün bu kör avara kasnak
Bir zincir yitirenler, bir dünya kazanacak
Sen de o dünyadansın, sınıfın bil safa gel
Hava döndü, işçiden, işçiden esiyor yel
Köylükler uykusunda döndü dönüyor sola
Güne bakıyor bebek büyüyen yumruğuyla
Başaklar göverdi, bak, baş koydular bu yola
Şaltere uzanıyor Tanrıya açılmış el
Hava döndü, işçiden, işçiden esiyor yel
Senlik benlik bitip de kuruldu muydu Bizlik
Asgari ücret değil, hür ve günlük güneşlik
Bir Türkiye olacak aldığın son gündelik
Halk kalacak geride, gidince bu zalım sel
Hava döndü, işçiden, işçiden esiyor yel
Tarihle yürüyenler, Tarihle adım adım
Safları sıklaştırın, Tarihle hızlanalım!
Lâkin hızlandık derken, kolu dağıtma sakın!
Başları bozuklar var şimdi bize tek engel
Hava döndü, işçiden, işçiden esiyor yel
Sen ki Ferhat’sın işçi, günün senin gelecek
İndir külüngün, indir! Del şu karanlığı del!
Del ki dağlar ardından önümüzde bir çiçek
Gibi açsın aydınlık, tekmil olunca tünel
Hava döndü, işçiden, işçiden esiyor yel